Sevmek icin somut olmasi gerekmiyor

Neden sevdigim seyleri somutlastirmaya çalisiyorum ki?

Bunu yeni farkettim, bir seyi sevdigimde onu kanli canli karsimda görmek istiyorum. Neden? Çünkü kansiz cansiz bir sey benim sevgime karsilik veremez de ondan. Hemen dagittim konuyu gordun mu?   Neyse tamam ciddileseyim. 

Tek tarafli sevince, yeterince haz duymuyor muyum? Tabiki duyuyorum. Beni inanilmaz mutlu eden seyler var. Haz veren, hiç birakmak istemedigim. Ben onlara asik olmusum simdiye kadar, haberim yokmus. Beraber yapmayi sevdigim seyleri paylasmayi sevmisim . Hani olur ya, aslinda ne sevdiginiz ne de sevmediginiz birseydir, hic ilginizi cekmemistir o gune kadar. Ama onu biri ile birlikte yaparsiniz ne kadar guzel gelir size, vazgecilmeziniz olur. Zamani durdurmak istediginiz anlardandir. 

Bir anlik guzelligin, yaptiginiz isten kaynaklandigini zannedersiniz ama aklinizin ucundan da gecer aslinda, guzelin-guzelligin sebebinin birlikte yaptiginiz insanlardan kaynaklandigi.

Somutlamak sadece destekcidir, imkansizlikta soyutta sevmek gerekir. Ondan sevmisim sevdiklerimi.

Bir ben mi anladim yazdigimi. Yok yok soru soran arkadaslarim uzerilerine alinabilir bu yazimda inanilmaz cevaplar bulacaklar..

Unutmadan mesaj icin sana da tesekkurler "bir dost  :)".

Sizlere de tesekkur ederim okudugunuz icin.