Olmuyor dedin işte o kelime olmadı

Belki iki küçük çocuk olsak olurdu bir evcilik oyununda gülerdi yüzümüz
Yada aynı sırayı paylaşan iki öğrenci, olurdu tabi
Aynı mahallede yaşayan komşu çocukları da olabilirdi olmadı da değil hani..
Uzaktan bir akrabamda olabilirdin her bayramda her düğünde cenaze de karşılaşırdık

Ama bir gariplik var, güçsüzlüğün simgesi bu, daha iyi fırsatlar daha berbat hayatlar sundu

O kadar eminim, o kadar iyi tanıyorum seni sonra bir ayna tutuyorum sana, bilmediğim yeni şeyler yansıyor gözlerime.

Bak uzun zamandır hiç yazmadığım şeyler bunlar; ve dahası kimseye yazmayacağım şeyler

Sonuçta bir şekilde hayattayız değil mi? 
Zaten insanın yaşama sebeplerindendir içi karanlık korkunç uğultularla dolu sonu olmayan bir boşluğa düşmemek. Belki sen hiç olmayacaksın hayatım da ama ben bizi hep oluyor diye hatırlayacagım, şairin de dediği gibi

Şimdi büsbütün bitiyor hikaye
Ardında hiçbir iz bırakmadan
Kal desem kalırdın biliyorum
Ama sen..orada kal istersen.

Hayat sunar, sen seçersin. Seçtin de zaten.

Bir şey dilemem benim için kendini düşün her zaman her vakit..

Hoşçakal.