Birseylerden baslamak, proje olabilir..

Tekrar merhaba; bugün hakkimda kismina fragmanini yazmis oldugum projemin baslangiç serüvenini yazacagim. Bunu yazmami isteyen bir arkadasim.

Hayatim boyunca büyük isler basarabilecegime inandim. O kapasiteye sahip oldugumu, dogru zamanda dogru seyi yaparsam mümkün olacagini düsündüm. Bir seyler basarsam da basaramasam da, süreci her zaman bu blogdan paylasmayi düsünüyorum. Basarirsam hayatimin baslica referansi bu blog olacak, basaramazsam hayatimin baslica referansi yine bu blog olacak. Bu yüzden olumlu olumsuz tüm tecrübelerimi buraya aktarmaya çalisacagim. Eski sitem ile yeni web sitem arasina uzun zaman girmesinin ve yazilarimi da uzun araliklarla yazmamin sebebi bir önceki yazimi yazarken hangi durumdaysam, o durumu koruyor olmamdi.

Bugün ise farkli hissediyorum. Günlerim daha farkli geçiyor. Yeni bir web sitemde yazi yazmaya basladim, bana gore gercekten guzel bir degisiklik. Bugünleri de paylasmam gerektigini düsündüm. Ömrüm yeterince uzun olursa dönüp bu yaziyi okumak ve o günlere nasil geldigimi görmek istedim.

Son 1 yildir hayatim oldukça siradanlasmisti. Gündüz okula gidiyor, aksam dershaneye gecip devaminda eve geliyor, ders çalisip, yatiyor, kalkiyor, okula gidiyordum. Çok monoton bir hayat ve ben hiç gelemem sanirim böyle durumlara. Galiba bir seneye mahsus oldugunu düsündügüm için çektim böyle bir seneyi. Sinav sonrasi silkinip kendime gelmem gerekiyordu. Yaklasik 4 ay önce aklima gelen bir fikri gerçeklestirmek istedim ama o enerjiyi kendimde bulamadim. Arkadaslarima bahsettim, begendiler ama aksiyon alamiyordum. Sosyal hayatim neredeyse sifira inmisti. Bir mesgale bulamiyordum. Hatta tekrar tekrar ayni günleri yasadigimi zannettigim günler oluyordu. Okulda her öglen ayni sagliksiz yemekleri yiyor, uykusuz kaliyor ve daha da tembellesiyordum. Nihayet ki sinava da girip çiktim.. Hala toparlanamamistim sicakta hiçbirsey istemiyordu canim.

Iki ay kadar önce, bir hafta sonu aç kaldim, internetim kesildi ve telefonumun kontörü bitti. Yapacak bir sey bulamadigim için yattim ama uyuyamadim. Bu durumdan nasil kurtulurum diye düsünürken o fikri uygulamaya baslamak aklima geldi. O kadar sikildim ki yapacak baska herhangi bir sey bulamadigim için bu projeye baslamaya karar verdim. Tembelligimin böyle bir faydasi olacagini da daha önce düsünmemistim. “pirates of the silicon valley” ve “the social network” filmlerini bir kez daha izledim. Gazi aldim ve o pazar günü aç karnina, internet baglantisi olmayan bilgisayarimda bu internet projesinin kodunu yazmaya basladim. Yaptigim kabataslak sayfayi görünce “iste bu” dedim bunun üzerine yürümeliyim. Ertesi günden itibaren bu proje uzerinde çok çalismaya basladim. Bir yandan konseptin detaylarini kurguluyor bir yandan da kodlara devam ediyordum. Aksam yemeklerini geçistiriyor, gec saatlerde yatiyordum. Iste hakkimda kisminda da bahsettigim projemin baslama serüveni böyle.

Isin en güzel yani ise bu fikrimin basarili olup olmamasinin hiç bir önem teskil etmemesi. Mutlu oldugum seyi yapiyorum, dünyaya daha pozitif bakiyorum ve daha çok hayal kuruyorum. Basarsam da basaramasam da pismanlik duymayacagim sanirim. inaniyorum ki, halihazirda bu safhalardan geçen bir insanin, bu çabayla basarisiz olmasina imkan yok. Degil mi?

Okudugunuz icin tesekkurler, hosçakalin.