Şu anda bu başlığı okudun ve bitti..

Birşey var ki sizde de oluyor mu bilmiyorum ama benim hergün yatmadan önce aklıma mutlaka geliyor. 
"Bugün yaşadıklarım verdiğim zamana değdi mi?" sorusu..

Gunlerimizi çalan ceşitli hırsızlar var. Bunlardan iki tanesi farkedilecek derecede öne çıkıyor. 
Geçmişe ilişkin pişmanlıklarımız ve geleceğe ilişkin kaygılarımız.

Bu iki hırsız bugünümüzü alıp götürür ve esaretin bıraktıgı izler kalır geride..
Yaşamaya kıyamayıp geleceğe attığımız yaşantılarımız, anlarımız (bugünlerimiz), gün gelir, yaşanmadan geçmişte kalır. 
İçinde bulunduğumuz anı yeterince yaşamadığımız zaman, geleceği hakkıyla yaşama şansımız azalır.
Çünkü herşeyi biriktirebilirsiniz, ama zamanı biriktiremezsiniz, kendinizi ve dogal olarak da yaşayacaklarınızı da biriktiremezsiniz. 

Böyleyse, yaşanmadan ertelenmiş günleri ileride yaşama ihtimalimiz yoktur, yaşayış benzer 
fakat yaşadığın bir günü ne kadar istersen iste hiçbir zaman aynı şekilde yaşayamazsın..
Bugün ne varsa yarın tarih olacak; tarih olmadan onların kıymetini bilmekte keyif ve fayda var.
Geçmiş bu an artık yok; gelecek ise henüz yok. 
Buraya kadar bu satırları okurken geçen zaman tekrar gelmeyecek. 
Tekrar tekrar okuyacaksın, ama hiçbir zaman şimdiki okuduğun gibi olmayacak, sadece bir koşesinden çekiştirebilecek bu anları..

Dediklerimin genel kuramı, hicbir zaman anlık düşünmemek, ama anı da yaşamayı bilmek..

Ya geçmiş ve gelecek korkusu ile yaşar, keşkelerin esiri olursunuz..
Ya da dik durur geleceginizi planlarsınız.
Eğer sürekli yas içindeyseniz geçmiş sizi kontrol ediyor demektir; 
sürekli korkuyorsanız gelecek sizi kontrol ediyor demektir; eğer yasla ve korkuyla başa çıkmışsanız, 
bugününüzü kontrol edebilir, geleceğinizi planlayabilirsiniz.

Plan yapabilenlerden olmanız dileğiyle..

Hoşçakalın.