Hani dersin ya..

Hani bazen hirs icin, kiskanclik icin, hedef icin birseyler mirildanirsin ya.. Iste;

Hani dersin ya hep "ben olacaktimki simdi!" diye. Iste sen zaten hep varsin, vardin da.. Bulundugun yerde ses cikarman, oralarin catlaklarini sivaman gerekiyor once. Ve orada olsan emin ol ondan iyisini yapamazdin. Oradaki zaten en iyisini yapmaya calisiyor.
Bunu sen orada olana kadar boyle dusun ki oralara mutlu ve pozitif ulasip daha iyisi yap..

Hani dersin ya hep "bu son!" diye. Aslinda son felan degil o.. Bunu derken bile son degil "bu son!" deyisin. Birdaha diyeceksin "bu son!" diye bir daha ve bir daha. Sonu olmayacak sonlarin ki olene kadar. Olum somut son, soyut baslangicin da ta kendisi.. Bak o bile son degil yani..

Hani dersin ya hep "aslinda calissam yaparim." diye. Mesele orada zaten. Calissa herkes yapar. Farkli degilsin yani. Yapan ve yapilan hersey zeka urunu degil, elbet katkisi vardir inkar edilemez ama hepsi calisma urunu. Eee emek olmadan ekmek olmuyor.

Hani dersin ya bazen "sen yokken.." diye baslayan cumleleri.. Bogazinda dugumlenir aslinda. Aklindakileri kelimelere ceviremezsin. Iyiye yoran da vardir kotuye yoran da.
Gun gelir ikisine de birlikte yoranlar olur.

Hani dersin ya, hatta demezsin belki "hayat ne aci." diye. Hiç bir günü hayatından silmek istedin mi? Çok acı, ama ben hiçbirşey istemediğim kadar istedim, diyen cok kisi dinledim son gunlerde. Bu cumlemden sonra sebepsiz yere bile mutlu olabilirsin. Gercekten...

Veya daha farkli olmaya calisir bir ihtimal "hani dersin ya hep.." dersin..

Hoscakal.