Cep Telefonunun Olumsuz Etkileri Nelerdir

Cep telefonları hayatımıza girdiğinden beri pek çok şey değişti. Nelerin değiştiğini bile unuttuk.

Hatırlamayı unuttuk

Artık hiçbir şeyi akılda tutmayı tercih etmiyoruz. Örneğin telefon numaralarını. En yakınlarımızın telefon numaralarını bile cep telefonumuzun rehberine bakmadan söyleyemiyoruz. Sadece telefon numaraları olsa yine iyi! Doğum günleri, buluşmalar hatta yıl dönümleri... Hepsini telefonumuzun görevler bölümüne kayıt ediyoruz. Sanki sevdiklerimizin doğum günlerini kutlamak görevmiş gibi. Hatta görevlere ara sıra bakmayı bile hatırlayamayız diye otomatik hatırlatıcı ayarlıyoruz. Ama pin kodu? Ya da mesajlara girebilmek için tuşlamamız gereken şifre? İşte onları asla unutmayız.

Okumayı unuttuk

Eskiden neredeyse boş bulduğumuz tüm zamanlarımızı okumaya ayırırdık. Otobüs ya da metro ile okula veya işe gidip gelirken başımızı sayfaların arasına gömerdik. Şimdi de ona benzeyen manzaralara otobüste ya da metrolarda rastlamak mümkün. Fakat küçük bir fark var; başımızı kitaplara değil cep telefonlarımıza gömüyoruz. Okumak yerine, Facebook’ta birilerini dürtüyoruz, tweetleri retweet’liyoruz ya da Instagram’da fotoğrafları like’lıyoruz. İlim, irfan hepsi uçtu gitti.

Konuşmayı unuttuk

Hayatlarımıza asıl giriş amaçları rahat rahat konuşmamızı sağlamak olsa bile, gün geçtikçe onu yapmayı bile unutuyoruz. Bundan yıllar önce konuşmak için kullandığımız cep telefonlarını şimdi sadece yazmak için kullanıyoruz. Mesaj yazıyoruz, mail yazıyoruz, Facebook’ta ne düşündüğümüzü yazıyoruz. Twitter’da tweet yazıyoruz. Ama konuşmuyoruz. O kadar ki arkadaşımız yabancı bir numaradan aradığında sesini bile tanıyamıyoruz.

Buluşmaları unuttuk

Eskiden buluşmalar, toplaşmalar olurdu. Sohbetler edilir, bir şeyler yenilir, içilirdi. Ama şimdi cep telefonları sayesinde görüntülü konuşuyor, evimizden çıkmadan hasret gideriyoruz. Nerede sarılmalar, öpüşmeler? Birbirimize yemek ısmarlamalar? Ne giysek, nasıl gitsek heyecanları? Cep telefonları sağ olsun, bizleri bu dertlerden (!) kurtardı. Ama samimiyeti de öldürdü.

İzlemeyi unuttuk

Her anımızı cep telefonlarımızın ekranlarında geçirmekten etrafta neler olup bittiğini fark etmiyoruz bile. Yan yana yürüye arkadaşımızı bir uçan daire gelip kaçırsa fark etmeyeceğiz. İşin daha da vahimi arkadaşımızın kendisi de kaçırıldığını fark etmeyecek. Neden? Gözler cep telefonunun kocaman ekranında, kulakta kulaklıklar, dalınmış sosyal ağlara, dünyada ne oluyor, ne bitiyor belli değil. Otobüste, metroda insanlara bakmak, gülümsemek, günaydın demek çok uzaklarda artık. Adres ararken bile etrafımıza bakmak, insanlara sormak yerine cep telefonu ekranında kaybolmamaya çalışıyoruz.