Bir düşünce bir felsefe..

Bugün başarı ve mutluluk adına konuşmak istedim biraz. 

Başarı ne kadar önemlidir insan hayatında? Peki ya mutluluk?

Başarılı olmak için mi yaşarız yoksa mutlu olmak için mi? 

Başarılı olunca mı iyi yaşadık deriz, mutlu olunca mı? 

Teokratik hayat dusuncesine değinmeden anlatayım; insanlıkça genel kabul gören iki tarz var mutlu olmak için yaşamak ve başarılı olmak için yaşamak. 

Oncelikle başarı için yaşamaktan bahsedelim. 

Bence, başarı için yaşamak demek; bir hedef belirleyip, o hedefe ulaşmak için çabalarken ömür denilen zaman dilimini tüketmektir. Içinde bulunduğumuz dünya düzeni bunun üzerine kuruludur. Birileri -bazen siz, bazen başkası, bazen düzen- sizin için bir hedef belirler ve siz çeşitli örüntüleri takip ederek o hedefe ulaşmaya çalışırsınız. Kariyer manyaklığı bunun en çok göz önünde bulunan örneği olmakla birlikte, farkında olmadığımız bir çok şeyde bu vardır. Eve ekmek getirmek için çalışmak, yüksek not almak için özel ders takviyesi almak, içecek su bulmak için kuyu kazmak, hindistana kolay yoldan gitmek için okyanusa açılmak, hayvan avlamak için taşı yontmayı akıl etmek, aklınıza gelenleri yazmak için bir blog oluşturmak, şerit değiştirmek için sinyal vermek, otobüse binmek için durakta beklemek, otobüsten inmek için düğmeye basmak, kanal değiştirmek için kumandaya uzanmak ve daha milyonlarca örnek verebilirim. Bunları gerçekleştirdiğinizde başarılı olursunuz. Gerçekleştiremeyince de başarısız. Başarılı olmak için yaşayanlar başarıyla birlikte takdir de beklerler. Yani diğer insanların görüşlerini önemserler. Bu tarz insanlarin cevresinde sorumsuz insanlar olmasi onlari yeterince zedeler’yipratir. Toplum içinde bireylerin ilişkisi de bundan gelir.

Peki ya mutlu olmak için yaşamak?

Bence mutlu olmak için yaşamak demek; basari icin olana gore öncesini ve sonrasını düşünmeden, sadece o an mutlu olmaya çalışarak günleri geçirmek demektir. Gerçekleştirmesi zor olandır. Yaparken kimse sizi anlamaz. Kişinin mutlu olması kimsenin umurunda değildir, üstüne üstlük bundan rahatsız olanlar olur! Toplumsal yaşamdan dışlanırsınız. Anneler çocuklarına parmaklarıyla işaret ederek kötüler. Bazen dunyanın en kotu insani sen olursun. Bazen böyle yaşayanlara inananlar çıkar, ama aşikar etmekten dolayısıyla dışlanmaktan korkarlar. Gelin görün ki dünyada kalıcı iz bırakan insanların çoğu da buralardan çıkar. Mutlu olmak için yaşamak dünya düzenine baş kaldırmayı gerektirir. Cünkü mutlu olmak karın doyurmaz, ama hayatın devam etmesi için karın doyurmak gerekir. Mutlu olmak için yaşayanlar sevgiyle doyar. Diğer insanlar sevgiyle karın doyurulur mu diye düşünedururken bunlar daha çok sevmek peşindedir. Sadece kendini de sevebilir, tüm insanlığı da sevebilir, ilkokul arkadaslarindan kahverengi saçlı gözlüklü, adları m harfiyle başlayanları da sevebilir. Elinden geldiğince hoşuna giden şeyleri yapar, gerisini pek umursamaz. Toplum içinde ilişki kurmakta zorlanabilirler. Tutkuları zaman zaman işlerini kolaylaştırsa da, kendileri kadar seven birisini bulamadıklarında problem yaşarlar. 

Peki bu iki grup tamamen farklı iki yolun yolcusu mudur? 

Başarılı olmak için yaşayanlar başardıklarında mutlu olacaklarını düşünür. Mutlu olmak için yaşayanlar ise mutlu olduklarında başardıklarını düşünür. 

Bu iki kavramın iç içeymiş gibi gözükmesine aldanmayın. Ikisinin ortak yanı insanin egolarini oksamasidir. Tatmin duygusudur. 

Bu iki kavramın farklı olmasının delili ise akıl ve kalptir. Başarılı olmak akıl güdüsüdür, mutlu olmak kalp güdüsü. Artik sozlerimi sonlandiriyorum, toparlayarak eklemek istiyorum, kendi hayatınızda kaç kere aklınızın dediğiyle kalbinizin dediği arasında kaldığınızı düşünün. Hangisini yaptığınızda sonuç nasıl değişecekti, onu düşünün. 

Farkındayım bazen çok bilmiş konuşuyorum bunun için özür dilerim.

Okuduğunuz için teşekkürler. 

Hoşçakalın.