Bir bağımlılık hikayesi..

Bağımlı olmak? Canlı mı cansız mı? Veya farkeder mi?

Bağımlı olmak bir hastalık ve sen bir hastasın.

Bağımlı olmak dediğin kendi varlığını reddetmek, kendini yok saymak. “Onsuz yaşayamam” tümcesi de bu durumun iğrenç yansıması. Kişi kendini sevemediğinde , kendine gösteremediği sevgiyi de sevdiği kişiye veya nesneye bağışlar. Sonuçta karşıdaki kişi ise, bu yoğun sevgiden sarhoş olur, şımarır, kendini dünyanın tam da ortasında herkesin hayranlığının odağında sanar. Aslında hata yapan ya da suç işleyen o değildir. Bağımlı kişi de değildir belki de. Belki de kontrolsüz başlangıçlar.. Ne olursa olsun, neye olursa olsun sonuçta bağımlı olmak hem olana hem de olunana hem mutluluk hem acı verir. Izdıraplı bir yoldur ve her metresinde geriye dönüp ayak izlerini silmek kadar kocaman bir anlamsızlığa eşdeğerdir. 

Kendi kendine tedavi olunabilir. Aynanın karşısına geçip güzellikleri farkederek başlanabilir mesela..

Kazandığın şeylerin degerini bil, degerini anladığında baybetmiş olma.

Herkesin mutlaka bir “bağımlılık” hikayesi vardir, eminim seninde var..

Hoşçakal.